Pochodzi z Poznania. Tam też debiutował w spektaklu Teatru Marcinek "Mały i Duży Klaus, czyli jak zdobyć korzec złota" w roku 1987. W Teatrze Lalek "Pleciuga" od września 1989 roku.
W Pleciudze zagrał m.in. w spektaklach: "Wagary" w reżyserii Bogusława Kierca (Nikły Nikt), "Cudoki krakowskie, czyli szopa po polsku" w reżyserii Bohdana Głuszczaka (Lajkonik), "Chatka Puchatka" w reżyserii Przemka Żychowskiego, "Duvelor albo farsa o starym diable" w reżyserii Konrada Dworakowskiego (Ministrant, Sklepikarz, Sędzia, Narzeczony, Lucyfer), "Co się dzieje z modlitwami niegrzecznych dzieci?" w reżyserii Anny Augustynowicz (Fryzjer), "Historia o ptaku Cis" w reżyserii Aleksandra Maksymiaka, "Alicja w Krainie Czarów" w reżyserii Konrada Dworakowskiego (Niby Żółw), "Kubuś i jego pan. Hołd w trzech aktach dla Denisa Diderota" w reżyserii Pawła Aignera, "Maleńki Król Grudzień" w reżyserii Ireneusza Maciejewskiego (Pan N), "Bajki samograjki" w reżyserii Anny Augustynowicz.
Do ważniejszych nagród i wyróżnień zalicza: Bursztynowy Pierścień w 1999 roku za rolę Kłapouchego w spektaklu "Chatka Puchatka" w reżyserii Przemka Żychowskiego; nagrodę aktorską w kategorii aktor lalkarz na Festiwalu Walizka w Łomży w 2002 roku za spektakl "Duvelor albo farsa o starym diable" w reżyserii Konrada Dworakowskiego; główną zespołową nagrodę aktorską za spektakl "Co się dzieje z modlitwami niegrzecznych dzieci?" w reżyserii Anny Augustynowicz na X Międzynarodowych Toruńskich Spotkań Teatrów Lalek w Toruniu w 2003 roku oraz II zespołową nagrodę aktorską za ten sam spektakl w Poznaniu w 2003 roku.
Na zdjęciu: Mirosław Kucharski
fot. Emilia Łapko
Spektakle:
Dzieci bzdurzą i - że tak powiem - chcą być bzdurzone.
Potem im to przechodzi. Któremu nie przejdzie... zostaje poetą.